Architektura
Ślad wybitnych twórców
Kościół Opieki św. Józefa
został wzniesiony w latach 1903-05
wg projektu Tadeusza Stryjeńskiego
i Franciszka Mączyńskiego
ELEWACJE ZEWNĘTRZNE
W przyziemiu na wysokości ok. 1 m kamienny cokół. Pod gzymsem fryz z cegieł glazurowanych. Fasada północna z trójkątnym szczytem flankowana w narożnych lizenami nakrytymi kamiennymi daszkami z herbem karmelitańskim na szczycie wykonanym z blachy. Na osi portal zamknięty łukiem półkolistym wpisany w prostokąt wysunięty przed lico fasady przykryty dekoracyjną płytą z motywem serduszek, Wyżej trójdzielne okno neoromańskie z kolumienkami we wnęce zamkniętej półkoliście. Wzdłuż linii szczytu fryz z przenikających się arkadek, w nich wąskie okienka. Na szczycie kamienny krzyż u nasady dekorowany płaskorzeźbionym motywem roślinnym. Narożniki i szczyt daszków lizen ozdobione motywami roślinnymi (po prawej stronie widoczna głowa mężczyzny w kapeluszu – własny portret arch. Stryjeńskiego – zwr. w lewo) . Elewacja transeptu (wschodnia i zachodnia) przejęła schemat kompozycyjny fasady. Na osi w półkolistej wnęce dwudzielne okno neoromańskie, poniżej gzymsu podokiennego trzy okienka zamknięte półkoliście. Szczyt obramiony uskokowym fryzem, jego wierzchołek zajmują trzy arkadki. Od północy w ścianach ramion transeptu po jednym dwudzielnym oknie we wnęce zamkniętej półkoliście. Dach dwuspadowy kryty dachówką.
WITRAŻE
W oknach wschodniej i zachodniej ściany transeptu wykonane w 1 dzies. w. XX w Zakładzie S. G. Żeleńskiego w Krakowie. Wschodni przedstawia: Wręczenie przez Matkę Boską szkaplerza św. Szymonowi Stokowi, zachodni: Ekstazę św. Teresy „Przebicie serca”.
WYPOSAŻENIE WNĘTRZA, OBRAZY I RZEŹBY
Ołtarz główny z 1 dzies. w. XX wykonany z piaskowca. Retabulum z kolumnowymi arkadami na gzymsie rzeźby z grupy Ukrzyżowania z Matką Boską i św. Janem. U podnóży krzyża płaskorzeźbiony symbol Eucharystii – Pelikan karmiący młode. Pomieszczenie na monstrancję ujmuje arkada pokryta płaskorzeźbionymi główkami aniołów. W świetle arkadek bocznych cztery postacie aniołów: z kielichem i kadzidłem oraz krzyżem i księgą wykonane techniką mozaikową. Na predelli werset psalmu: „Ecce Panis Angelorum Factus cibus viatorum”. Tabernaculum obwiedzione ramą z kolorowych szkiełek imitujących kamienie szlachetne, drzwiczki ozdobione trybowaną dekoracją roślinną z motywami kłosów zboża oplecionych gałązką winnej latorośli. Mensa ołtarzowa wsparta na kolumienkach, płaskorzeźbione antepedium przedstawia: śmierć św. Józefa. Ołtarze boczne przy południowej ścianie transeptu, secesyjne, wykonane z piaskowca 1909 przez Mayera w Monachium, lewy p.w. Matki Boskiej Szkaplerznej, prawy – św. Józefa. Figury wykonane w pełnej rzeźbie ustawione w „kapliczkach” zwieńczonych baldachimem. Tło wokół „kapliczki” tworzy szeroka bordiura ze stylizowanych gałązek różanych. Mensa wsparta na kolumienkach z marmurowymi trzonami. Ambona zajmuje lewy narożnik pomiędzy prezbiterium a ramieniem transeptu, wykonana z pocz. w. XX, drewniana wieloboczna, wsparta na wiązce kolumienek. Na parapecie prostokątne płycizny z płaskorzeźbioną postacią Chrystusa i czterech ewangelistów. Baldachim zwieńczony kopułką. Na południowej ścianie zachodniego ramienia transeptu neogotycka kapliczka z pocz. w. XX, drewniana, mieści gipsowe Dzieciątko Praskie. W nawie kilka klęczników o motywach neogotyckich. W prezbiterium na ścianie wschodniej obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, św. Teresą od Jezusa i św. Janem od Krzyża z w. XIX. We wschodnim ramieniu transeptu krucyfiks z pocz. w. XX, drewniany, polichromowany. Na wschodniej ścianie prezbiterium marmurowa tablica poświęcona dobrodziejom klasztoru, na zachodniej tablica erekcyjna. Po bokach kruchty dwie przyścienne kropielnice z piaskowca. Między prezbiterium a transeptem ażurowe, mosiężne balaski. Lampa wieczna mosiężna z pocz. w. XX umocowana na łańcuchu z kulami dekorowana ornamentem roślinnym, uskrzydlonymi stworkami, trzema medalionami z wizerunkiem: anioła z krzyżem, z kielichem i z kotwicą oraz napisem: „ verbum tuum lucerna pedibus Meis”. Ze sklepienia transeptu zwisają dwa świeczniki zdobione trybowanym ornamentem roślinnym oraz szklanymi kulami między ogniwami łańcucha. Na ścianach kościoła zacheuszki , do których dorobiono w 1971 po dwie świece elektryczne.